Hestia

Hestia

Plaats: Almere Haven

Locatie: Uithof

Kunstenaar: Siemen Bolhuis

Materiaal: brons

Jaar: 2005


Beschrijving:

In opdracht van woningcorporatie Groene Stad Almere heeft kunstenaar Siemen Bolhuis voor de Uithof een kunstwerk ontworpen dat verband houdt met de nieuwe bewoners maar ook eer doet aan het verleden van deze plek. Het is een één meter hoog portret geworden van de godin Hestia. Een gesluierde vrouw die met haar ogen dicht alles weet en ziet. Maar ze staat ook voor de gesluierde vrouwen die hier gewoond hebben. Op deze plek stonden de eerste woningen voor asielzoekers in Almere.

Hestia is één van de minder bekende godinnen die op de berg Olympus hun woning hadden. Zij was de zuster van Zeus en de oudste dochter van Cronos en Rhea. Hestia was de godin van de huiselijke haard, de godin die over het huis waakte en zorgde dat het gezin niets overkwam. Een vredelievende godin, die nooit deelnam aan oorlogen. In de mythologie speelt ze geen belangrijke rol, maar in het dagelijkse leven was ze belangrijk. Het haardvuur zag men in de oudheid als iets heiligs. In de Griekse wereld werden bij de haard offers gebracht om de goden gunstig te stemmen of ze te bedanken. De huiselijke haard was tevens een asiel (toevluchtsoord) waar vreemdelingen en zelfs de vijand een veilige plaatst vonden.

Bolhuis zegt over zijn beeld: “Hestia is een niet persoon gebonden fenomeen. Beelden van haar zijn er bijna niet. Meestal wordt ze verbeeldt door een symbool. Als een cirkel met een vlam er in. Daarnaast is ook de sluier haar symbool. In dit beeld, hier in de Uithof, geeft de sluier aan dat ze geen oordeel uit zal spreken. Tegen de traditie in wilde ik haar een gezicht geven. In onze op de democratie en cultuur van de oude Grieken gestoelde maatschappij zijn wij het beeld van Hestia kwijtgeraakt”.

Het portret en de sokkel zijn van brons gegoten. In de sokkel staat een gedicht van Hein Walter.

Hestia

Zoek de stilte in mij op.

Luister door mijn dichte ogen

naar uw eerste stem.

Laat mij niet een vreemde zijn.

Ik zal niet spreken, nooit

een oordeel vellen over uw geweten.

Ik zal zwijgen over kwaad

of goed bedoelde fouten.

Misschien zult u hier leren

om te zijn. Ik ben Hestia, godin,

de oudste die de vonk ontving.

Ik ben de haard die eeuwig brandt,

het huis waaruit geen mens

zal worden weggestuurd,

ik ben de geest die in ons is –

wees geen vreemde voor uzelf.

De Romeinen kenden ook een godin die zich wijdde aan het haardvuur. De Romeinse naam van Hestia is Vesta. Op 4 februari 2005 heeft de voormalige minister van Integratie en Grote Steden beleid, Roger van Boxtel, het beeld aan de Uithof in Almere Haven onthult.

Kunstenaar

Siemen Bolhuis is in 1956 in Soest geboren. Als kind wist hij al dat hij beeldhouwer wilde worden. Hij studeerde van 1975 - 1981 aan de Academie voor Kunst en Industrie (AKI) in Enschede. Sinds 1981 woont en werkt Bolhuis in Almere. Op zijn website zegt hij over zichzelf: “steeds opnieuw komt er iets uit mijn handen dat me verwondert en enthousiast maakt”.
Bolhuis werkt veelal aan de hand van opdrachten, de vraag van een opdrachtgever creatief te beantwoorden ligt in zijn aard. Af en toe maakt hij beelden die niet uit een opdracht voortkomen.

Sinds 2005 werkt Bolhuis, daar waar mogelijk is, samen met de dichter en beeldend kunstenaar Hein Walter.

In Almere-Stad vind je voor het Nuon kantoor het kunstwerk "Blad". Ook de hekken van de Rabobank zijn door Bolhuis vervaardigd. Verder staat in Almere-Stad de beeldengroep "Bedrijfskring", aan de Uithof "Hestia" en in de tuin van het natuureducatie centrum het Eksternes het kunstwerk "De windroos". Aan de Evenaar staat het kunstwerk "Ik ben buiten", op de Hospitaalpromenade "Voortvarend" en bij het scheepswrak aan het Fischerpad staat ook een kunstwerk. Op Urk vind je twee kunstwerken "de Toekomst van Urk" en "de Wereld van Urk". In de binnentuin van woonzorgcentrum de Regenboog in Dronten staat "Pomum Granny".

Ook buiten Flevoland is werk van Bolhuis te vinden, in Weesp staat het kunstwerk Weespermoppenbakker (1989). In Amsterdam werd in 1986 op het Leidseplein een kunstwerk van Wim Kan en Corrie Vonk geplaatst, dat in 1997 in Den Haag is geplaatst. In Enschede staat het kunstwerk "Eikenblad" (1997).