Eos

Eos
Eos Eos Eos Eos Eos Eos Eos Eos

Plaats: Almere

Locatie: Pampushavenweg / Menuetstraat

Kunstenaar: David Vandekop

Materiaal: keramiek

Jaar: 1994


Beschrijving:

In Muziekwijk staat op de hoek van de Pampushavenweg en de Menuetstraat een kunstwerk van de Zeeuwse kunstenaar David Vandekop. Het kunstwerk "Eos" is ter gelegenheid van de 2500ste woning door het ABP geschonken aan de stad Almere en geplaatst in het jaar dat de kunstenaar overleed.

De titel van het kunstwerk is ontleend aan de Griekse mythologie. Eos was de godin van het morgenlicht en de dageraad. Nadat zij de hemelpoorten voor haar broer de zonnegod Helios had geopend, reed de gevleugelde Eos voor de zon uit naar Olympus, om licht over de wereld te brengen. In Olympus wachtte zij op de komst van haar broer. Op haar met de paarden Lampos (= fakkel) en Phaëthon (= schijnende) bespannen tweespan zweefde zij door het luchtruim. Aan het eind van de dag dook Eos ten slotte in het westen weer onder.

Je ziet het tafereel met de paarden, de stad Olympus en de hemelpoort terug in het keramische kunstwerk. De sculptuur bestaat uit drie met elkaar verbonden elementen, met aan het uiteinden de geabstraheerde vrouwenfiguur Eos en een paard. De blokken geven de indruk van een stadsmuur. Binnen het turkooizen deel van het kunstwerk is duidelijk een poort te herkennen. De Italiaanse populieren zijn onderdeel van het kunstwerk, zij schieten vanaf het beeld als zonnestralen het park in. Het ruige beeld vormt een verrassend accent door het duidelijke handwerk, de weelderige vormen en het ruwe oppervlak. Het kunstwerk is van klei gemaakt, dat vervolgens geglazuurd en gebakken is. Door de toevoeging van kleurig glazuur vormt het beeld een contrast met zijn uiterst gecultiveerde omgeving. De tegenstelling tussen de sculptuur en zijn omgeving was voor Vandekop ook verwant met twee begrippen uit de Griekse oudheid: het dionysische, de roes en de extase van de wijngod Dionysos tegenover het appolonische, het rationele, begrensde en evenwichtige van Apollo, de god van schoonheid en poëzie. Het zijn krachten die naar het idee van de kunstenaar ook ons leven bepalen.

Klei heeft David Vandekop in veel van zijn beelden gebruikt om royale, krachtige vormen te laten groeien die nadrukkelijk de sporen van het ontstaan vertonen. Klei als materiaal sloot aan bij zijn zoeken naar de oerkrachten in de natuur. 

Kunstenaar

David Johannes van de Kop werd op 3 november 1937 in Den Haag geboren. Van 1956 – 1961 volgde hij aan de Koninklijke Academie voor Beeldende Kunsten in Den Haag de opleiding M.O.-tekenen waar hij les kreeg van Carel Visser, docent ruimtelijke vormgeving. Vervolgens studeerde hij van 1963 – 1964 aan de kunstacademie van Warschau (Polen). Van 1968 tot 1981  was Van de Kop docent aan de Academie voor Kunst en Vormgeving St. Joost in 's-Hertogenbosch en van 1981 tot 1987 had hij de leiding over de beeldhouwafdeling van het postacademische instituut de Jan van Eyck Academie in Maastricht.

Zijn vroege werk, waar de invloed van Carel Visser nog duidelijk waarneembaar was, bestond uit minimalistische vormen van ijzer en brons. Vanaf eind jaren zeventig van de twintigste eeuw, maakte hij ook steeds meer keramisch werk en beelden in hout. Dat gaf hem de mogelijkheid om kleur te gebruiken. Vandekop zocht zijn leven lang naar nieuwe manieren om het begrip ruimte te ordenen en te verbeelden. Om die reden brak hij rigoureus met de strenge, constructivistische stijl van zijn leermeester. Hoewel het gebruik van keramiek voor monumentale buitensculpturen wel enige navolging heeft gekregen is hij op dit gebied de absolute pionier gebleken.

In 1989 veranderde de kunstenaar zijn naam in David Vandekop. Vandekop was een veelzijdig kunstenaar, aquarelist, omgevingskunstenaar, schilder, collagekunstenaar, tekenaar maar vooral beeldhouwer. Hij werkte het liefst vanuit de klassieke beeldhouwtradities met begrippen als massa, vorm, volume en textuur. Beeldhouwen en tekenen waren bij Vandekop niet los van elkaar te denken. Hij tekende om te kunnen beeldhouwen en maakte beelden om te kunnen tekenen. Inspiratibronnen waren o.a. het Zeeuwse landschap en de Griekse mythologie.

Vandekop overleed op 14 september 1994 op 56-jarige leeftijd in zijn woonplaats Dreischor, op het Zeeuwse eiland Schouwen-Duivenland, door een val van zijn paard tengevolge van een hartstilstand.

Beelden van Vandekop zijn onder meer te vinden in de openbare ruimten van Den Haag, Vlissingen, Leeuwarden, Amsterdam, Utrecht, Rotterdam en Almere.