Dravende paarden

Plaats: Emmeloord

Locatie:

Kunstenaar: Monica van Panthaleon van Eck

Materiaal: Vaurion en Finse kleber

Jaar: 1968

Beschrijving:

Op 26 juli 1967 heeft burgemeester F.M. van Panthaleon van Eck de eerste steen gelegd voor het politiebureau aan het Harmen Visserplein in Emmeloord, dat op 30 oktober 1968 geopend werd door jhr. mr. dr. O.F.A.H. van Nispen tot Pannerden, commissaris van de koningin in Overijssel. François Marinus van Panthaleon baron van Eck, de eerste burgemeester van Noordoostpolder, bood aan de politie een kunstwerk aan voor in de kantine, dat gemaakt was door zijn dochter de kunstenares Monica van Panthaleon barones van Eck. Zij heeft van brokken grijze Finse kleber en brokken beige Vaurion uit het Franse Massangis een groot reliëf van twee dravende paarden gebeeldhouwd, dat de kracht en dynamiek verbeeldt die van de politie mag worden verwacht. Een deel van het oppervlak van het grijze paard heeft de beeldhouwster gepolijst terwijl het andere deel van de huid ruw is gelaten. Hierdoor is een contrast ontstaan tussen ruw en glad wat de plasticiteit vergroot. Het beige paard is gepolijst waardoor de kleuren van de steen goed tot zijn recht komen. Van Panthaleon van Eck heeft in het kunstwerk ruimte gesuggereerd. Het grijze paard is in zijn geheel weergegeven, van het beige paard is slecht de voorkant afgebeeld. Hierdoor lijkt het alsof de paarden naast elkaar draven, terwijl in werkelijkheid het beige paard voor het grijze paard op de muur is geplaatst. Door gebruik te maken van een donkere en lichte kleur steen wordt de ruimtesuggestie versterkt. Omdat de voorstelling herkenbaar is noemen we dit een figuratief kunstwerk. 

Eind maart 2010 startte de renovatie van het politiebureau dat niet meer voldeed aan de eisen van de tijd. De werkruimte voor de politiemedewerkers en de entree werden vernieuwd. Ook de kantine werd aangepakt en het reliëf moest plaatsmaken voor een wandschildering. Toen dit makelaar Herma Weckesser ter ore kwam heeft zij het kunstwerk van de ondergang gered. 'Dravende paarden' werd in 2012 verplaatst naar een verkooplocatie van makelaardij De Munt in Emmeloord. De verkooplocatie, die niet meer als zodanig gebruikt werd, is verkocht. Het natuurstenen reliëf hangt nog steeds in de voor publiek toegankelijke bedrijfsruimte in Emmeloord.

Met dank aan makelaardij De Munt voor de verstrekte informatie. 

Kunstenaar

Jacoba Gijsberta (Monica) van Panthaleon barones van Eck is op 23 november 1939 in ziekenhuis 'de Lichtenberg' in Amersfoort geboren en bracht haar jeugd door in Steenwijkerwold waar haar vader François Marinus van Panthaleon baron van Eck (1908-1993) burgemeester was. Haar moeder, Jacoba Elisabeth barones van Haersolte (1917-2011) schilderde en beeldhouwde en haar grootmoeder Jacoba Gijsberta van Haersolte-de Lange (1897-1974) was actief als schilderes. Het kunstzinnige zat dus echt in de familie. Haar ouders gingen in 1956 uit elkaar. Monica van Panthaleon van Eck studeerde 1 jaar aan de Rijksnormaalschool voor Tekenonderwijzers in Amsterdam. Daarna vervolgde zij haar studie van 1960-1965 aan de Rijksacademie van Beeldende Kunsten in Amsterdam waar de beeldhouwers Piet Esser, Paul Gregoire en Cor Hund haar leermeesters waren. In 1969 trouwde Monica van Panthaleon barones van Eck met Jhr. Ivar Elias. Monica Elias-van Panthaleon van Eck is beeldhouwer en tekenaar. Haar werk is overwegend figuratief. In beelden en tekeningen weet Monica trefzeker het eigene van haar onderwerpen te vangen in houding en blik. Haar uitgangspunt is het wezen van het onderwerp begrijpen en dit in beeldtaal om te zetten. Daarin zoekt zij naar de kracht en het ritme van haar figuren en realiseert zich al boetserend dat zij het liefst een monumentaal sculptuur wil creëren. Zo ontstaan krachtige, evenwichtige beelden met een grote zeggingskracht en herkenning. Haar beelden zijn niet het product van passen en meten, maar expressief gevormd vanuit een doorleefd voelen van het wezen dat zij uitbeeldt. 

In Creil staat Spelende paarden (1967), in Emmeloord hangt Dravende paarden (1968), in Amsterdam vind je een Ruiterstandbeeld, in Schoonebeek 'Baltsende korhoenders' (1971), in Oegstgeest 'Willibrord en Schip' (1990), in Arnhem 'Grietje' (2002) en in Maastricht beeldje voor hofje Sint Maartenshuizen (2015).

.