zonder titel

zonder titel
zonder titel zonder titel zonder titel zonder titel zonder titel zonder titel zonder titel

Plaats: Lelystad

Locatie: Stationsplein West

Kunstenaar: Auke de Vries

Materiaal: gelakt staal

Jaar: 2002


Beschrijving:

Na 1980 zocht Auke de Vries voor zijn werk letterlijk de ruimte op. Het kunstwerk voor de rechtbank is hier een goed voorbeeld van. Op een betonnen sokkel staat een kleurig object te balanceren. De Vries vertelt: "Bij mij staat altijd iest scheef. Dit is een dankbare manier om de ruimte te gebruiken". Het object is vervaardigd van staal en kleurig gelakt.

‘Kunstwerk zonder titel’ hoort bij de rechtbank. Een statig, bijna streng gebouw, ontworpen door architect van Dam. De kunstenaar ontwerpt zijn sculpturen altijd na grondige bestudering van de omgeving waarin het beeld uiteindelijk terechtkomt. Zo ontstond een sculptuur die een interactie aangaat met zijn omgeving. Het beeld is geplaatst bij de entree. Het kunstwerk is ruim negen meter hoog. Dat verschaft het werk dezelfde onaantastbaarheid die uitgaat van de dragende kolommen van het gebouw daarachter. Balans en evenwicht zijn het centrale thema in het object, met een knipoog naar dat wat zich binnen de muren van de rechtbank afspeelt.

Op michelmorel.nl kun je lezen: "Om een beeldhouwwerk te kunnen maken moet Auke de Vries de tijd kunnen nemen. Bij competities zit dat er nooit in, dus neemt hij alleen opdrachten aan waarvoor hij wordt gevraagd, hij moet zich erin kunnen verdiepen. Allereerst door aan de weet te komen waarom hij wordt uitgenodigd, en voorts door te kijken hoe de vraag naar een specifiek beeld geformuleerd is. Vervolgens onderzoekt hij de geschiedenis en de betekenis van de plek: wat is er, en wat gebeurt er als je er iets aan toevoegt? Daarna groeit het beeld door te kijken, te tekenen of te schetsen, door te fotograferen of te noteren én door de locatie en de omgeving regelmatig te bezoeken en op afstand te ervaren. In dit proces is de kunstenaar continu op zoek naar de spanning tussen het aanpassen aan of het afwijken van de omgeving. Essentiële vragen als ‘Moet het beeld de ruimte vullen, doorsnijden of het zich juist van zijn omgeving isoleren?’ of ‘Moet het beeld bij een gebouw horen, of bij de straat, afhankelijk van de functie van het gebouw, de intensiteit van verkeer of whatever?’ moeten helder beantwoord worden. De krachten van de omgeving, vaak onbestemd en onvermoed, liegen er vaak niet om. Het kost dus tijd om de vormentaal in overeenstemming te brengen met de eisen die de omgeving stelt. En niet onbelangrijk: De Vries moet opdrachtgevers van zijn opvattingen overtuigen. In die discussie kiest hij nooit voor een harde, tegendraadse opstelling, maar blijft hij consequent met inhoudelijke argumenten zijn standpunt verdedigen".

In Beeldspraak geeft de kunstenaar uitleg over het kunstwerk.

Kunstenaar

Auke de Vries werd op 27 oktober 1937 in Bergum geboren. Hij doorliep de lagere technische school. Aanvankelijk was hij in Leeuwarden werkzaam als decorateur. Zijn artistieke loopbaan laat zien een kunstenaar niet per se academisch geschoold hoeft te zijn om een bepaalt niveau te bereiken. In 1954 verhuisde Auke de Vries naar Den Haag waar hij werd toegelaten tot het vijfde jaar van de avondopleiding aan de Koninklijke Academie. Overdag werkte hij als decorateur bij het warenhuis V&D. Een jaar later vertrok hij voor een jaar naar Parijs, waar hij niet alleen kennismaakte met kunstenaars maar ook zag hoe een stad, een door mensen gebouwde en gecontroleerde omgeving, de ruimte bespeelde. Als reactie daarop begon hij met het maken van driedimensionale metalen vormen om na te tekenen en te etsen. Om, op papier, zelf een bijdrage te leveren aan die ordening.

Vanaf de jaren zeventig maakt hij metalen sculptures. De Vries is geen kunstenaar die volgens klassieke principes hakt, boetseert, snijdt of construeert, maar stelt zijn objecten samen uit schijnbaar lossen gewichtloze onderdelen die soms ver uitstrekken. De sculpturen hebben een dynamisch karakter, mede door de gekromde staven en lijnen waarmee hij zijn werk uitrust. Zijn objecten bestaan vaak uit staanders, een verbindingslijn ertussen, waar hangende ‘sprieten’ uit schieten. IJle, evenwichtige maar toch aan de zwaarte kracht onderhevige scheppingen. Gevoel en verstand spelen een grote rol bij de totstandkoming van zijn kunstwerken die veelal ontworpen zijn met behulp van takjes, veertjes, papiertjes en dun vogelkooidraad. Daarna vergoot hij ze uit tot de maat zoals hij die in gedachte heeft. Dat vereist een grote concentratie en nauwkeurigheid, met daarnaast een goede materialenkennis. Met zijn sculpturen wil hij de ruimte bedwingen en ‘aanraken’. In geval van een opdracht, komt het beeld uiteindelijk zelden op de plek die de opdrachtgever heeft uitgekozen. Auke de Vries onderzoekt de plek zelf en tast af waar het beeld nodig is. Daarbij maakt hij vaak plannen voor de omgeving van het beeld, een aanpak die streeft naar een synthese tussen sculptuur, architectuur en stedenbouw.

Zijn bekendste schepping in Nederland is het ‘Maasbeeld’ dat zich in Rotterdam bevindt. Het heeft geen kleur en hangt bijna letterlijk in de ruimte. Losse elementen heeft hij op ingenieuze wijze in de lucht opgehangen. Het Maasbeeld vormt als het ware een grafisch lijnenspel. Dat grafische in zijn driedimensionale objecten is ook in andere scheppingen van Auke de Vries terug te vinden. Boven de vijver van het Nederlands Architectuurinstituut in Rotterdam bevindt zich ook één van zijn sculpturen. In samenwerking met koningin Beatrix maakte hij een beeld voor de hal van de Tweede Kamer. In Flevoland is werk van Auke de Vries te vinden in Lelystad, bij de Rechtbank en bij het Smedinghuis, aan één van de invalswegen van Dronten en aan de Nederlandstraat in Almere-Poort. Zijn beroemdste internationale werk is Landed of Gelandet bij het Daimler Chrysler Gebouw in Berlijn. Ook in de openbare ruimte van wereldsteden als Barcelona, Bangkok en Parijs is werk van Auke de Vries te vinden.

Van 1972 tot 1986 was hij als docent verbonden aan de Academie van Beeldende Kunsten in Den Haag en van 1986 tot 1996 aan de Rijksakademie van Beeldende Kunsten in Amsterdam. De Vries woont en werkt in Den Haag. In 2015 won hij de Wilhelminaring, de landelijke oeuvreprijs voor beeldhouwkunst, die om de twee jaar wordt toegekend. Op 13 september 2019 kreeg Auke de Vries voor zijn gehele oeuvre de Gerrit Benner Prijs uitgereikt, een prijs die is ingesteld door de Provinciale Staten van Friesland.