Zeskanten Paal

Zeskanten Paal
Zeskanten Paal Zeskanten Paal Zeskanten Paal Zeskanten Paal Zeskanten Paal

Plaats: Lelystad

Locatie: Brugplein

Kunstenaar: Leo van Herk en Aart Huizer

Materiaal: gelakt staal

Jaar: 1971


Beschrijving:

Op 23 november 1967 werd het eerste winkelcentrum van Lelystad, ontworpen door W.W. Buitenweg, architect bij de Rijksdienst voor de IJsselmeerpolders, officieel geopend. Die dag ontvingen 18 middenstanders uit handen van landdrost dr. Will Marie Otto (1919-2008) de sleutel van hun winkelpand in de eerste bouwfase van het winkelcentrum, dat destijds nog Koopcentrum Lelystad heette. Op 1 februari 1968 startte de bouw van de tweede fase. In december 1968 verhuisde Albert Heijn van een pand in het winkelcentrum naar het winkelpand aan het Noorderwagenplein. In het achterste deel van de supermarkt was tot 1974 de Brugzaal, waar films werden vertoond, vergaderingen gehouden en waar werd gekerkt. Het boven gelegen overdekte Brugplein was een ontmoetingsplek voor de bewoners van Lelystad. Pas bij de officiële opening op 8 oktober 1970, verricht door landdrost Otto, kreeg het winkelcentrum de naam Lelycentre.

In 1971 werd in het Lelycentre, het toenmalig hart van de stad, een beeldententoonstelling gehouden. Speciaal voor deze tentoonstelling maakte Leo van Herk en Aart Huizer een abstract kunstwerk dat door de Rijksdienst voor de IJsselmeerpolders werd aangekocht. De 'Zeskanten Paal' kreeg een plaatsje aan het begin van het voetgangers gebied, voor de toenmalige winkel van Albert Heijn. Later werd het kunstwerk verplaatst naar zijn huidige plek op het bovenniveau ‘op’ de supermarkt.

Een wit metalen paal, opgebouwd uit een aantal identieke afgeronde zeskanten. Die hadden samen ook makkelijk een andere compositie kunnen vormen, maar het is een paal geworden. Het lijken wat op schakels: geïnspireerd op een scheepsketting. “Wie dat vindt, mag dat best als zodanig uitleggen”, zegt Leo van Herk, één van de makers. "Maar je mag er ook iets anders in zien. Mensen moeten het niet kant en klaar voorgeschoteld krijgen” zegt Van Herk. “Want op het moment dat het ze helemaal duidelijk wordt gemaakt, houdt de interesse op. Een kunstwerk hoeft dus ook niet persé iets voor te stellen. Als het maar intrigeert, de mensen laat zoeken wat er achter zit en ze er emotioneel bij betrekt”. Het aanzien van het kunstwerk wisselt sterk als je er omheen loopt.

Kunstenaar

Leo van Herk en Aart Huizer hebben elkaar leren kennen op de Kunstnijverheidsschool (nu Rietveldacademie), waar ze studeerde aan de afdeling beeldhouwen. Leo en Aart hadden na hun studietijd lange tijd hun ateliers naast elkaar. Ze gebruikte gezamenlijk hun gereedschappen en merkte dat ze ook prima samen konden werken. Ze hadden een inspirerende invloed op elkaar. Deze samenwerking heeft zo’n vijf jaar geduurd. Deze kunstenaars maken kunst waar de beschouwer zelf wat bij aan te vullen heeft. Geen kant-en-klare voorstelling. Meedenken, wat je ziet aanvullen met je eigen gedachten, je eigen creativiteit.

Van Aart Huizer vind je voor de ingang van het Bosplan bij Amstelveen aan de rotonde een soort land-art object.