Het huidige dorp Ens dankt zijn naam aan het dorp Ens op Schokland. In het oorkondenboek 'Gelre en Zutphen' uit 793 wordt de naam 'Enedseae', wat later Ens wordt, voor het eerst genoemd. In de oorkonde staat dat Liudger, zoon van Hredger, zijn vriend en priester Liudger (de Friese zendeling) ontgonnen bouwgrond schenkt in het gebied dat begrensd wordt door Suifterbant, Enedseae en Berisli. Bron: Onbekend, maar niet onbemind: Terpen en terpenonderzoek in de Noordoostpolder. Aan het eind van de 8e eeuw stichtte de missionaris Liudger (742-809) de Abdij van het Duitse Werden. Om van dit klooster een centrum van beschaving en geleerdheid te maken, gaf hij al zijn bezittingen aan het klooster. De nederzetting Ens op Schokland komt voor op een kaart uit 793 die aangetroffen werd in het klooster van Werden. Monniken van het klooster zijn dat jaar op missiereis naar het gehucht Enedsae (Eendenzee) geweest. Zij hielden een boekhouding bij waarvan de resten bewaard zijn gebleven. 

 
Ter gelegenheid van het 120-jarig bestaan van de naam Ens had de Vereniging Dorpsbelang Ens in samenwerking met de gemeente Noordoostpolder tal van feestelijke activiteit opgezet. Tijdens de voorbereidingen van het feest bleek uit manuscripten uit 1695 dat Ens destijds al een eigen wapen voerde dat ontleend is aan het blazoen van het geslacht van Isselmunden dat zijn naam aan de plaats IJsselmuiden ontleende en daar vermoedelijk zijn stamhuis bezeten heeft. Tot deze ontdekking ging het wapen van de familie Zoudenbalch met de afbeelding van een zwijntje door voor het dorpswapen van het huidige Ens. 

In het weekend van 25-26 september 1993, tijdens de feestelijkheden van het 1200-jarig bestaan van de naam Ens, overhandigde burgemeester Menno Knip op zaterdag 25 september het nieuwe dorpswapen, dat vervaardigd was door de Enser meubelmaker Wim Lether, aan dorpsvoorzitter Piet Baars. De vlag met het zwijntje erop werd gestreken, de nieuwe dorpsvlag met daarop een afbeelding van het nieuwe dorpswapen werd gehezen. Het oude wapen van de familie Zoudenbalch kon daarna worden afgevoerd. Dat deden de feestgangers op symbolische wijze met een gezamenlijke maaltijd waarin zwijnenvlees verwerkt was. Het nieuwe in beton gegoten dorpswapen werd in een muurtje aan de Baan ingemetseld. De vorm van het schild dateert uit de eerste helft van de 16e eeuw. Het schild is rood met daaroverheen een verlaagde keper in wit, vergezeld van drie merletten in wit, twee in het schildhoofd en één in de schildpunt. De merletten komen al in de vroegste tijd van de heraldiek oftewel wapenkunde voor en zijn en profil afgebeeld. In de heraldiek hebben de meeste kleuren een andere naam. De kleur rood wordt 'keel' genoemd en symboliseert moed en opoffering. Zilver of wit wordt 'argent' genoemd en staat voor trouw.

Bij de nieuwbouw aan de Baan 52 t/m 76 is in 2014 aan weerszijden van de voordeuren een in beton gegoten reliëf geplaatst met het wapen van Ens. Ook op de muur van restaurant 'Het wapen van Ens' en op de zijkant van de Social Sofa is het wapenschild terug te vinden.

Ter gelegenheid van het 50-jarig bestaan van het dorpsfeest de Ensyfair, in 2023, kreeg Ens een nieuwe dorpsvlag. Sinds 1994 had Ens een rode vlag met daarop een verlaagde keper en drie witte 'merletten in gebruik'. Dorpsbelang Ens, Stichting Ensyfair en de Commerciële Vereniging wilden met een nieuwe vlag meer de link zoeken met de Noordoostpolder en Flevoland. Op de nieuwe vlag staat het wapenschild van Ens afgebeeld op drie gekleurde banen die verwijzen naar de provincievlag. Het blauw staat voor het water, het groen voor de landbouw en het geel verwijst naar de vruchtbaarheid. Bovenin de vlag is de dorpsnaam in witte kapitalen te zien. De nieuwe dorpsvlag is met een subsidie van het Fonds Leefbaar Platteland gerealiseerd.