Ingekuild waterschip OF12

Ingekuild waterschip OF12
Ingekuild waterschip OF12 Ingekuild waterschip OF12

Plaats: Oostelijk Flevoland

Locatie: Meerkoetweg

Maker: scheepsarcheologen

materiaal: aarde, gras

Jaar:


Beschrijving:

Wie door het landschap van Flevoland reist, kan zo hier en daar heuvels in het landschap ontdekken. Zo ligt midden op een landbouwkavel ten zuidoosten van de Meerkoetweg (tegenover de boswachterwoning) een lage bult in het landschap. Hier ligt het ingekuilde wrak van Waterschip OF12 dat rond 1600 gezonken moet zijn.

Na de drooglegging zakte het grondwaterpeil sterk. Het wrak kwam deels droog te liggen. Een scheepswrak dat op het droge ligt, vergaat snel. Schimmels die het hout afbreken leven alleen bij voldoende lucht en zuurstof. Omdat deze onder water nauwelijks aanwezig zijn blijft een scheepswrak het best bewaard door het nat te houden, bijvoorbeeld door plaatselijk het grondwaterpeil te verhogen. Deze methode van veldconservering heet inkuilen.

aquarel: F. Weijs, Zwartsluis

Het wrak wordt hierbij met grond bedekt. Rond het wrak wordt een plastic kleed ingegraven. Het landbouwplastic dat van gaatjes is voorzien, wordt over het wrak gevouwen en hierop wordt 1 m. grond gestort en met gras ingezaaid. Bij droogte remt het plastic de verdamping. Het regenwater en het optrekkende grondwater houden het scheepswrak nat. De dichte laag klei onder het wrak voorkomt het wegzakken. Dankzij het plasticfolie kan de hoge grondwaterstand worden gehandhaafd zodat het hout in een zuurstofarme omgeving in goede conditie blijft. Jaarlijks wordt gecontroleerd of de conditie van het scheepshout niet achteruit gaat.

Een gevonden scheepswrak wordt altijd genoemd naar de vindplaats. In dit geval is OF12 de naam van het stuk grond (kavel) waar het scheepswrak ligt en dus heet het wrak ook zo. Een waterschip is de benaming van een groot, zwaargebouwd visserschip waarvan het ruim aangepast was om vis levend te vervoeren.

Kijk voor meer informatie op MaSS