Rode Donders

Rode Donders

Plaats: Almere Buiten

Locatie: Pastelstraat 1-187

Architect: Liesbeth van de Pol

materiaal: staal

Jaar: 1998


Beschrijving:

In 1994 presenteerde Almere op de BouwRAI een nieuwe woonwijk: de Regenboogbuurt. De buurt is door een groep vooraanstaande ontwerpers als geheel bedacht, waarbij de beroemde Berlijnse wijk 'Onkel Toms Hütte' van Bruno Taut als inspiratiebron diende. Behalve architectuur was ook het gebruik van kleur een leidend principe. Vooraf werd een kleurenplan gemaakt om tot homogene wijken te komen. Naast huizenblokken in alle kleuren van de regenboog staan er ook enkele gebouwen die niet alleen opvallen door hun kleur, maar ook door hun vorm. Liesbeth van de Pol was één van de architecten die meebouwde aan de buurt. Zij ontwierp twee projecten; 'Klein India' en de 'Rode Donders'. 

De Rode Donders staan aan de Lage Vaart en markeren de overgang van de stad naar de polder. De woontorens waren het laatste project van de kleurrijke buurt en zijn in 1998 opgeleverd. Hun naam is aan de telefoon ontstaan. Toen een journalist om een beschrijving vroeg, zocht de architecte naar een gevoelskwalificatie en kwam het er als vanzelfsprekend uit: "het zijn Rooie Donders". De appartementencomplexen zijn in opdracht van Boogaerdt en Schmidt B.V., Amvest gebouwd. Eigenlijk moesten er meerdere kleine woonblokken komen, maar dat vond Liesbeth van de Pol niets en stelde de woontorens voor. Ze zijn geïnspireerd op de witte graansilo's in Noord-Frankrijk. Die kleur zouden ze oorspronkelijk ook krijgen, maar omdat ze in de Regenboogbuurt moesten komen vond de gemeente Almere dat niet geschikt omdat wit geen kleur is. Vervolgens hebben de woontorens op de tekentafel verschillende kleuren gehad, maar het goedkeuringsstempel van de gemeente volgde pas toen de felrode kleur gekozen was. Die contrasteert mooi met de groene velden ervoor en de blauwe luchten erboven,

De Rode Donders zijn 10 bouwlagen hoog. De brede voet wordt gevormd door acht woningen die als steunberen de oprijzende flats ondersteunen. Het lijf van het gebouw bestaat uit drie appartementen per laag. Penthouses vormen de smalle top van de gebouwen. Geprofileerde staalplaten zijn ingekaderd in verticale en horizontale lijnen van gezet staal. 'Zetten' is de benaming van het buigen van plaatmateriaal over een rechte lijn, met het doel een fraaie, strakke rand te verkrijgen. De balkons zijn ook in rode, stalen roosters ingepakt, evenals de hekwerken, schoorstenen en kozijnen. De balkons zorgen voor luchtigheid. Een loopbrug markeert de ingang. Bron: Dok architecten

Architect

Liesbeth van der Pol is op 20 januari 1959 in Amsterdam geboren. In 1988 studeerde zij cum laude af aan de TU Delft. In 1989 vestigde zij zich als zelfstandig architect. In 1995 richtte zij samen met haar partner Herman Zeinstra het bureau Atelier Zeinstra van der Pol op. In 2007 was zij één van de mede-oprichters van Dok architecten.

Liesbeth van der Pol is als architect bekend geworden met de drie woon­torens de Rooie Donders (1998) in Almere, het met titanium beklede depot voor het Scheepvaart­ museum (2000) in Amsterdam met zijn opvallende sculpturale vorm, de warmtekrachtkoppeling­ centrale (2005) van cortenstaal op de Utrechtse Uithof, de felgroen gekleurde, volledig houten brede school De Kikker (2006) in Amsterdam­ Osdorp en de transformatie van het verouderde Hoogovenpand in Delft tot Mediatheek ( 2007). Het werk van Van der Pol kenmerkt zich door aandacht voor de locatie en gebruiker, kracht, kleur en expressie. Haar gebouwen zijn uitgesproken van karakter. 

In 2008 werd zij als eerste vrouwelijke architect voor drie jaar benoemd als Rijksbouwmeester.