Vruchtbaarheid

Plaats: Harderhaven

Locatie: N 302 nabij rotonde

Kunstenaar: Charlotte van Pallandt

Materiaal: brons

Jaar: 1960

Beschrijving:

Bij de turborotonde langs de N 302 staat een figuratief kunstwerk van een vrouw. Charlotte baronesse van Pallandt heeft het beeld in was of klei gemodelleerd en in brons laten afgieten. De onthulling vond in 1960 plaats bij de Hardersluis. De aanleiding voor dit kunstwerk was de voltooiing van het droogleggen van Oostelijk Flevoland in 1957.

Het 9 ton wegende kunstwerk 'Vruchtbaarheid' stond in de weg bij de werkzaamheden aan de nieuwe verbindingsweg tussen het oude en het nieuwe land. Begin 2002 heeft Rijkswaterstaat het van de oude plaats weggehaald. Het beeld heeft een nieuwe plaats gekregen en is op woensdag 29 januari 2003 onthuld ter gelegenheid van de officiële opening van de nieuwe vaste oeververbinding tussen Flevoland en Gelderland, oftewel het 'Aquaduct Veluwemeer. Demissionair minister De Boer van Verkeer en Waterstaat, heeft samen met de Commissaris van de Koningin van de provincie Flevoland, de heer M.J.E.M. Jager en de heer R.T.J. Daamen, wethouder van de gemeente Harderwijk de openingshandeling verricht.

Het beeld symboliseert de vruchtbaarheid van het nieuwe land. Een stoere vrouw, in lange rok en met blote borsten, draagt een enorme mand fruit op haar hoofd. De rok 'wappert' om haar lichaam. Haar rechterbeen stapt naar voren, de armen omhoog zodat zij de overvolle mand in evenwicht kan houden. Het lichaam rust op het linker been (standbeen), het rechterbeen (speelbeen) is min of meer vrij om te bewegen, waardoor het kunstwerk een  dynamische indruk wekt. Het beeld is gegoten bij bronsgieterij Binder B.V. in Haarlem. Het kunstwerk staat op een rechthoekige sokkel van basalt en is eigendom van de gemeente Harderwijk.

In een uitzending van Beeldspraak van Omroep Flevoland wordt aandacht aan het kunstwerk van Van Pallandt besteed.

Kunstenaar

Charlotte Dorothée baronesse van Pallandt werd op 24 september 1898 in Arnhem geboren. Zij was op vele artistieke terreinen begaafd. Tekenen, schilderen en pianospelen hadden van jongsaf aan haar voorkeur. Ze heeft een late start gemaakt als beeldhouwster omdat ze, als dochter van een Haagse baron en baronnes, eerst in het huwelijk moest treden. In 1918 trouwde zij met de diplomaat Adolph Limpurg, graaf van Rechteren. Na 4 jaar werd het huwelijk ontbonden en kon zij haar artistieke begaafdheid ontwikkelen.

Van 1926 tot 1938 woonde en studeerde Van Pallandt in afwisselend in Nederland en Parijs. Na aanvankelijk schilder- en tekenlessen te hebben gevolgd bij 'Gauguin bewonderaar en Rubenskopieerder’ Andre Lhote, schakelde zij in 1929, op aanraden van de Russische kunstenaar Akkop Gurdjan, over op het beeldhouwen en volgde van 1935 tot 1936 lessen bij beeldhouwer Charles Malfray op de Academie Ranson. Na het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog keerde ze in 1939 noodgedwongen terug naar Nederland en vestigde zich in Den Haag. Daar ontmoette ze de Belgische beeldhouwers Ton Dupuis en Albert Termonte van wie ze veel adviezen heeft gekregen. Van Pallandt wordt gerekend tot de tweede generatie van de "Groep van de figuratieve abstractie" kortweg "De Groep" genaamd. "De Groep" is een stroming van de (oorspronkelijke) Rijksacademie van Beeldende kunsten in Amsterdam. Charlotte van Pallandt heeft vele robuuste en monumentale beeldhouwwerken gemaakt. Haar bekendste werk is een 3 meter hoog beeld van koningin Wilhelmina, dat in steen in Rotterdam en in brons op het Noordeinde in Den Haag staat. Prinses Beatrix heeft, voor ze koningin werd beeldhouwlessen van Van Pallandt  gehad.