cultuurmonument
D-tocht
dakruiter
Delftse School
De Delftse School (ca. 1925 – 1955) is een traditionalistische architectuurbeweging die in de eerste helft van de twintigste eeuw ontstond, geïnspireerd en aangevoerd door Marinus Jan Granpré Molière, architect en docent aan de Technische Hogeschool van Delft en stedenbouwkundig adviseur bij de Directie Wieringermeer. De Delftse School streefde naar een architectuur die was gebaseerd op universele normen en waarden. Daarnaast wilde men de traditie van de Nederlandse plattelandsbouw in ere houden. Deze traditie was een reactie op de Amsterdamse School die volgens de traditionalisten te decoratief was ingesteld. Volgens de architecten van de Delftse School lag schoonheid juist in eenvoud en was een goede harmonie tussen massa, ruimte en lichtval belangrijk. De functie van een gebouw moest tot uitdrukking komen in de vorm. Vandaar werd ook een groot onderscheid gemaakt in de vormgeving van woonhuizen (simpel en ingetogen) en publieke gebouwen als stadhuizen en kerken, die juist monumentaal moesten zijn om hun functie te benadrukken. Kenmerkend voor de Delftse School zijn het vrijwel uitsluitende gebruik van baksteen, brede kozijnen en erkers, hoge gootlijnen, groene hagen, de hoge met pannen beklede daken tussen topgevels en het gebruik van natuursteen op constructief belangrijke punten.
dendrochronologie
dendrochronologisch onderzoek
detail
diagonale compositie
Dienst der Zuiderzeewerken
diepgangsmerken
Directie Wieringermeer
draaibas
driedimensionaal
driedimensionale vorm
driehoekscompositie
dynamisch
dynamisch kunstwerk
email
emaille
en face
en profil
en taille directe
Ettringer tufsteen
evenwichtige compositie
expressieve vormen