Dolle Mina
Plaats: Lelystad / Amsterdam-Zuidoost
Locatie: Botter / Bijlmerplein
Kunstenaar: Edwin de Vries
Materiaal: brons
Jaar: 1968 / 2000
Beschrijving:
In 1968 werd in het buurtwinkelcentrum in de Botter een expressief geboetseerd voluptueus vrouwenfiguur geplaatst van de destijds in Amsterdam werkende Surinaamse kunstenaar Edwin de Vries. Toen De Vries naar Suriname terugkeerde gaf hij een serie bronzen beeld en schilderijen in bruikleen aan burgemeester Gruijters voor Lelystad. Het beeld in de Botter werd niet meer mooi gevonden toen men ontdekte dat het Dolle Mina voorstelde. In De Volkskrant van 8 augustus 1986 stond: "We volgen de beeldenroute met Marianne Bos (Bureau Culturele Zaken) en Wies Schellinger (Voorlichting). In een klein winkelcentrum staat een beeld van Erwin de Vries, een wrongel van brons opgedragen aan Dolle Mina. 'Toen ik dat een vrouw hier vertelde' zegt Marianne Bos 'was ze heel teleurgesteld'. Ze had er nooit een monument voor de opstanding van de vrouw in gezien, maar een hoop zeeklei, de trots van de polder, en het daarom mooi gevonden. Dat was op slag verandert". Maar het kunstwerk met de titel 'Dolle Mina' had niets te maken met de vrouwenbeweging die in de jaren zestig streed voor gelijkberechtiging van mannen en vrouwen. Dolle Mina is een geboetseerd beeld van een wulpse, wellustige vrouw. "Ik ben ontzettend erotisch ingesteld, heb ontzettend veel vrouwen bestudeerd" zei Edwin de Vries in een interview in NRC.
Dolle Mina stond 30 jaar in de Botter tot het winkelcentrum in 1999 verbouwd werd. Het kunstwerk ging op een vrachtauto en verhuisde naar een opslagplaats. Niet veel later kocht de gemeente Amsterdam het beeld en 'gaf' het aan de Surinaamse gemeenschap in Amsterdam-Zuidoost. Sinds 2000 staat Dolle Mina op het Bijlmerplein.
Bronnen: Flevopost, Het Parool, buitenbeeldinbeeld.nl > Amsterdam
Kunstenaar
Edwin Jules de Vries werd op 21 december 1992 in Paramaribo (Suriname) geboren. Al heel jong wist Erwin dat hij niets anders wilde worden dan beeldend kunstenaar. Zijn tekenleraar Wim Bos Verschuur ontdekte zijn talent en raadde zijn vader, die koopman was, aan Edwin naar Nederland te sturen. Van 1949 tot 1952 studeerde Edwin de Vries aan de Koninklijke Academie van Beeldende Kunsten in Den Haag. Hij behaalde zijn MO-akte en werd kunstdocent in Suriname. Maar omdat hij liever kunstenaar wilde worden vertrok hij weer naar Nederland en studeerde van 1958 tot 1960 beeldhouwen aan de Rijksacademie van Beeldende Kunsten in Amsterdam, waar hij onder andere les kreeg van Piet Esser
Na zijn studie bleef Edwin de Vries in Amsterdam wonen waar hij zich vestigde als zelfstandig kunstenaar. Gedurende zijn lange verblijf in Nederland maakte De Vries productieve jaren door. Hij ging zijn eigen weg, schilderend en beeldhouwend in zijn expressieve, onstuimige stijl en snel werkend. Vaak kwam hij daarbij niet verder dan een gipsen beeld, omdat brons duur was. De vrouwelijke figuur staat voor hem centraal en is een terugkerend element in zijn werk. In 1985 keerde hij definitief terug naar Suriname. Een belangrijke mijlpaal in zijn carrière was het vervaardigen van het Nationaal Monument Slavernijverleden in het Oosterpark in Amsterdam, dat op 1 juli 2002 door Koningin Beatrix onthuld werd.
Omdat hij 80 jaar werd en 60 jaar werkzaam was als kunstenaar, kreeg hij op 4 september 2009 door cultuurwethouder Carolien Gehrels het Ereteken Burger van verdiensten door de stad Amsterdam uitgereikt. Meer dan 30 van zijn beelden zijn verspreid over Amsterdam op publieke plekken, in museale collecties en in openbare gebouwen te zien. Edwin de Vries overleed op 31 januari 2018 op 88-jarige leeftijd in een ziekenhuis in zijn woonplaats Paramaribo.