Tussen 1950 en 1952 ontwierp Theo Verlaan het dorp Creil. Het was zijn bedoeling het dorp te 'verpakken in een groene wereld'. Aan de oostkant, in de groene zoom, had hij de begraafplaats getekend. Nu ligt de begraafplaats centraler in het dorp, omdat het dorp eromheen gegroeid is. Bij de gemeentewording van Noordoostpolder in 1962 was de begraafplaats in Creil, die in 1965 in gebruik is genomen, wel aangelegd maar nog niet beplant. 

 

In 2012 is de begraafplaats gerenoveerd naar een ontwerp van beheerder Tjerk van der Wal. Tegelijkertijd voerde de gemeente groot onderhoud uit en ging een lang gekoesterde wens van de vereniging Dorpsbelang in vervulling. Na jaren van overleg, ontwerpen en afwachten kon in het voorjaar van 2013 gestart worden met de aanleg van een urnentuin halverwege de centrale bomenlaan op de begraafplaats. Als afsluiting van alle werkzaamheden werd op 1 november 2014, Allerheiligen, het kunstwerk 'Levenslijn' bij de urnentuin onthuld.

 

In het dorp leefde sterk de wens voor een gedenksteen voor vroegtijdig doodgeborenen. Als een kind levend geboren wordt en dan dood gaat, wordt het begraven, maar als het vroegtijdig doodgeboren wordt, gebeurd dat niet. Om mensen die dat hebben meegemaakt ook te kunnen laten herdenken heeft dorpsgenote Wilhelmien Verlouw een sculptuur van speksteen gemaakt. De gladde huid, die uitnodigt tot aanraken, is verkregen door polijsten. 

 

De gedenksteen heeft een ronde abstracte vorm. Het kunstwerk verbeeldt het leven en de dood. Het leven is afgebeeld als levenslijn. In het kunstwerk is een lange doorlopende lijn zichtbaar die in het midden begint, rondom loopt en aan de andere kant weer in het midden eindigt. Wilhemien Verlouw heeft gekozen voor een centrale compositie. Alle aandacht gaat uit naar het grote gat in het midden dat de leegte, het gemis symboliseert dat achterblijft als een dierbare overlijdt. Het stenen beeld staat op een slanke vierkante sokkel van roestvrijstaal waarop een plaatje is bevestigd met de tekst:

 

Levenslijn:

 

Lijn van

verbinding

na het

verlies van

een dierbare

 

november 2014

Wilhelmien Verlouw

 

 

Halverwege de jaren negentig van de twintigste eeuw werd Wilhelmien Verlouw lid van kunstenaarsvereniging 'De Verbeelding' in Emmeloord om te tekenen en te schilderen. Daar is zij in aanraking gekomen met beeldhouwen in speksteen. In 'De Dorpsroddel' van juni 2020 vertelt ze: "Nadat je bedacht hebt wat je gaat maken ga je aan de slag. Raspen, vijlen, beitelen, raspen, vijlen, beitelen. Tot het naar je zin is. Daarna schuren en nog eens schuren. Hiervoor gebruik je verschillende soorten schuurpapier, van korrel 80, 100, 400, 500 tot 1200 en 2000. Dit laatste is om te polijsten. Na dit alles komt het leukste: afwerken met bijenwas of een ander middel waardoor je de prachtige glans en kleuren krijgt. Dan opzetten op een mooie sokkel en voilà: Mooi!"