Opgraving prehistorisch duin

Opgraving prehistorisch duin
Opgraving prehistorisch duin Opgraving prehistorisch duin Opgraving prehistorisch duin Opgraving prehistorisch duin Opgraving prehistorisch duin Opgraving prehistorisch duin Opgraving prehistorisch duin Opgraving prehistorisch duin

Plaats: Swifterbant

Locatie: Bisonweg

Maker:

materiaal:

Jaar: 7.000 v. Chr.


Beschrijving:

De eerste bewoners van Flevoland waren jager-verzamelaars, zij jaagden op dieren, visten en zochten naar kruiden, vruchten, zaden, bessen en noten. Zij hadden geen vaste verblijfplaats, maar trokken rond in kleine groepen van ongeveer twintig personen. Geboorte en dood waren voor hen onderdeel van het leven onderweg. De levende trokken verder, de doden bleven achter.

Ter hoogte van de  op- en afritten van de N307 bij Swifterbant ligt, ongeveer drie meter onder het maaiveld, een oude duintop. De bewoners van het kampement op de duintop zijn afkomstig uit de middensteentijd (mesolithicum; 8.800 – 4.900 v. Chr.). Deze mensen hebben hier vuurtjes gestookt, eten klaargemaakt en gereedschappen vervaardigd. Op de flanken van het rivierduin kwamen enkele diepe kuilen tevoorschijn waarin vuren zijn gestookt. Deze haardkuilen herkennen de archeologen aan de afwijkende kleur ten opzichte van de omliggende grond. In de kuilen zat houtskool en soms verbrande hazelnootdoppen. Ook zijn er honderden kleine fragmenten vuursteen en brokjes teer gevonden. Het vuursteen is gebruikt voor werktuigen en pijlpunten, met de aangetroffen stukjes teer werd de pijlpunt op de schacht vastgeplakt. Met behulp van dendrochronologie kon vastgesteld worden dat het duin rond 4800 voor Chr. te nat werd voor bewoning.

In september 2010 hebben archeologen bij de opgraving aan de Bisonweg een langgerekte ovalen kuil met botmateriaal gevonden. Al snel bleek dat het ging om het graf van een vrouw van ongeveer 1,60 m, die hier tussen 5500 - 4800 voor Chr. geleefd heeft. Op basis van de schedelfragmenten en delen van het gebit kon worden bepaald dat het om een vrouw ging die 35 tot 45 jaar oud is geworden. Zij heeft de naam Michelle gekregen, naar de vinder van de resten: Michel. Het graf is bewaard gebleven doordat het onder de grondwaterspiegel lag en afgedekt was door een dikke veenlaag.

In de middensteentijd werd niet iedereen met zorg begraven. Losse skeletdelen komen met grote regelmaat voor bij opgravingen. Dit geeft aan dat er kennelijk op diverse manieren tegen de doden werd aangekeken. Michelle kwam in elk geval in aanmerking voor een begrafenis in een langwerpige kuil. Iemand met zorg begraven laat zien dat zij iets betekende voor haar familie, dat de familie tijd maakten voor een afscheid en haar zouden missen als de groep verder zou trekken.

Het skelet is gerestaureerd door Restaura (Restauratie en conservering van oudheidkundige voorwerpen) in Haelen, Limburg en wordt tentoongesteld in museum Nieuw Land in Lelystad.

Bron: Informatie Provincie Flevoland.