Eend en kuikens

Eend en kuikens
Eend en kuikens Eend en kuikens Eend en kuikens Eend en kuikens Eend en kuikens

Plaats: Tollebeek

Locatie: Urkerweg - Loswal

Kunstenaar: Marie-Louise Kersbergen

Materiaal: brons

Jaar: 1999


Beschrijving:

Bij de inrichting van de Noordoostpolder hebben de zogenaamde loswallen een belangrijke rol gespeeld. Alle landbouw producten, zoals de suikerbieten, werden per schip afgevoerd. Vanaf 1980 verzorgen vrachtwagens het bietentransport. De functie van de loswal veranderde en werd een opslagplaats. 

De loswal werd in 1999 onder handen genomen en opgesierd met een bronzen kunstwerk. De beeldengroep van een moedereend met vijf kuikens staat op een dijkje van blokken basalt dat is aangelegd door Jan Koster uit Urk. Op 9 oktober 1999 werd de opening van de nieuw opgeknapte loswal gevierd en werd het kunstwerk, door Bas en Enny Naaktgeboren onthuld. Het kunstwerk is gemaakt door de kunstenares Marie-Louise Kersbergen uit Almelo en bestond oorspronkelijk alleen uit de moedereend. Op speciaal verzoek van Dorpsbelang zijn door de kunstenares ook vijf kuikens gemaakt, die onderling duidelijk van elkaar verschillen. De realisatie van 'Eend en kuikens' werd mogelijk gemaakt door een jubileumgift van mechanisatiebedrijf B. Naaktgeboren BV en 5 sponsoren. De namen van de diertjes verwijzen naar degenen die de eend en haar kuikens hebben geadopteerd. De namen zijn; Moeder Enny, Ridder Jan, Jan (Hardeman), Nico (Van Staveren) MKB (middenstand Tollebeek) en Bep (geschonken door een Tollebeekse familie). 

Moedereend met haar kuikens, een tafereeltje dat je op de loswal in het voorjaar kan tegenkomen. Het plastiek is expressief gemodelleerd waardoor in het bronzen afgietsel de textuur en het kneedwerk nog zichtbaar is. Als afwerking heeft de kunstenares de eenden gepatineerd. Daarmee geeft zij de beeldjes bewust een oud en verweerd uiterlijk.

Op zondagmorgen 27 april 2008 stond moedereend met nog maar 3 kuikens op de loswal. Twee eendjes waren verdwenen, inclusief de loodzware basaltblokken waarop ze verankerd waren. Was het roof of vandalisme. In dat tweede geval zouden de eendjes heel misschien op de bodem van de naastgelegen Urkervaart kunnen liggen. Op 22 mei wisten drie duikers van DuikClub Urk na anderhalf uur zoeken de twee eendjes uit de Urkervaart te vissen. Moedereend werd weer herenigd met haar verloren kuikens. De bruine kleur van de twee achterste kuikens verraadt dat ze bijna een maand in de Urkervaart hebben gelegen.

Kunstenaar

Marie-Louise Kersbergen is op 13 oktober 1951 in Den Helder geboren. Haar vader was architect. Als kind reisde ze met hem naar zijn projecten door het hele land. Zij studeerde in Amsterdam, van 1976-1981 aan de lerarenopleiding d'Witte Leli, van 1976-1983 aan de Hogeschool voor de Kunsten en vervolgens van 1981-1983 aan de Academie voor Beeldende Kunsten. 

Kersberger was opgeleid als schilder en beeldhouwer. Daarnaast heeft ze bijscholingen gedaan in het werken met glas Ze was docent beeldende vakken en kunstgeschiedenis in Amsterdam toen ze met haar toenmalige man Paul Simon in 1988 naar Almelo verhuisde. Ze gingen wonen in het voormalige KI-station van de ouders van Paul. Eerst werkte Marie-Louise als beeldend kunstenaar aan eigen werk, de oude dekstal gebruikte ze als atelier. Door alleen maar kunst te maken vond Kersbergen dat ze te beperkt bezig was. In de jaren tachtig waren er bijna geen beeldentuinen in Nederland. In 1990 besloot zij samen met haar toenmalige echtgenoot Galerie & Skulpturenpark Groeneveld te beginnen. Vanaf 1988 interesseerde Marie-Louise zich voor het boeddhisme. Die levensfilosofie is terug te vinden in de architectuur van de beeldentuin. Een 'mandala' van rozen moet leiden tot inwendige beschouwing bij bezoekers. Ook veel beeldhouwwerken zijn contemplatief met hier en daar een humoristische noot. Galerie & Sculpturenpark Groeneveld groeide uit tot één van de grootste kunstcentra van Nederland. Na 26 jaar sloot Groeneveld op 4 september 2016 definitief de deuren. Kersbergen bleef als beeldend kunstenaar actief. 

Marie-Louise Kersbergen vervaardigt installaties, vaak met een dubbele bodem. Daarnaast maakt zij figuratieve schilderijen en grote monumentale opdrachten van glas en graniet of brons. Over haar werk vertelde zij in een interview: "Als ik zelf kunst maak houd ik geen rekening met de plek waar het kunstwerk zal komen te staan. Ik vertaal mijn emoties vaak eerst via een gedicht om ze later via een beeld vorm te geven. Voor mij heeft kunst maken een helende werking". Verder zegt ze; "Kunst voegt iets toe aan de natuur. Ik vind het belangrijk dat mensen meer eenheid en verbondenheid met de natuur voelen".