Droge voeten

Plaats: Rutten

Locatie: Gemaalweg bij gemaal Buma

Kunstenaar: Hilda Kanselaar / Rijna Makkinga

Materiaal: staal

Jaar: 2008

Beschrijving:

Gemaal Buma werd op 7 januari 1941 in gebruik genomen. Het gemaal dient ervoor om het water in de achtergelegen Noordoostpolder op peil te houden en daarmee omwonenden droge voeten te garanderen. Samen met gemaal Vissering op Urk, bemaalt gemaal Buma de lage afdeling van de polder, die ten westen ligt van de lijn Blokzijl, Marknesse, Schokland. De oude motoren van gemaal Buma waren aan vervanging toe. Tijdens een twee jaar durende renovatie heeft het gemaal drie nieuwe motoren gekregen met elk een capaciteit van 720 kubieke meter per minuut. Ter gelegenheid van de heropening schreef het Waterschap Zuiderzeeland in 2007 een wedstrijd uit voor een kunstwerk dat gemaal Buma eer aan doet. Het kunstwerk moest passen binnen één van de volgende thema's: polder, nieuw land, van oud naar nieuw, van nat naar droog, renovatie, motoren, kracht.

Het kunstenaarsduo Hilda Kanselaar en Rijna Makkinga uit Sneek won de ontwerpwedstrijd. Tijdens de feestelijke heropening van gemaal Buma, op 10 april 2008, werd het kunstwerk 'Droge voeten' door burgemeester Willem van Rappard (1946) van Noordoostpolder en dijkgraaf van Waterschap Zuiderzeeland Henk Tiesinga (1949-2023) onthuld. Op het grasveld tussen gemaal Buma en de sluis staan de twee grote opengewerkte voeten die opgebouwd zijn uit twee grote en vijf kleine spiralen van blank staal. In Flevoland en een klein deel van Friesland en Overijssel is Waterschap Zuiderzeeland de waterbeheerder. Het waterschap waakt over alle dijken, watergangen, gemalen en waterzuiveringen in het gebied. Omdat de voeten op een dijkje van basaltblokken staan speelt het kunstenaarsduo thematisch in op één van de hoofdtaken van het waterschap. De stevige dijken rondom de polders zorgen voor droge voeten. Als het Waterschap Zuiderzeeland niet zorgde voor de dijken, bestond Flevoland niet. Als het waterschap niet dagelijks water uit de polders wegpompte, zelfs in droge perioden, stond er binnen enkele weken water op het land. Waterschap Zuiderzeeland heeft als motto: "Droog maken vergde moed en vlijt, droog houden vergt de eeuwigheid".

Kunstenaars

Hildebranda (Hilda) Kanselaar-de Vries is in 1950 in Sneek geboren en opgegroeid in Amsterdam. Hilda Kanselaar komt uit een creatief gezin. Haar moeder was hoedemaakster en haar vader was de kunstschilder Sjoerd de Vries (1907-1987). In het dagelijkse leven is Kanselaar docent in het voorgezet onderwijs en geeft les in handvaardigheid, tekenen, CKV en andere kunstzinnige vakken. In 1986 studeerde zij af aan de kunstacademie Vredeman de Vries te Leeuwarden, afdeling Monumentale Vormgeving. Daarna doorliep zij de Lerarenopleiding handvaardigheid en tekenen en behaalde in 1988 haar onderwijsakte. Naast haar werk als docent is zij monumentaal (beeldend) kunstenaar. Samen met Rijna Makkinga vormde zij ruim tien jaar een kunstenaarsduo

Rijna Makkinga is op 25 februari 1961 in Rijswijk geboren. Makkinga studeerde keramische vormgeving aan de Academie Minerva en vervolgens aan de Hanzehogeschool in Groningen. In 1986/1987 verbleef zij een half jaar in Australië waar zij samen met Mark Bunder een muur van keramiek maakte in het stadje Maitland. In het dagelijks leven is Rijna Makkinga docent in het voortgezet onderwijs. Daarnaast is zij beeldend kunstenaar. 

In het Antonius Ziekenhuis in Sneek zijn 12 keramische wandobjecten (1994) te vinden van de hand van Hilda Kanselaar en Rijna Makkinga. Hun creaties zijn over drie verdiepingen aangebracht op de muren bij de hoekpunten van de verschillende verpleegunits. Voor de twee wandobjecten 'Spiegel en lucht' bij de units voor orthopedie en orthopedie/vaatchirurgie hebben de kunstenaars samengewerkt. Als kunstenaarsduo Kanselaar / Makkinga hebben zij de kunstwerken de Kokkels en Baken ontworpen, die bij het Waterschapshuis in Lelystad staan en Droge voeten bij gemaal Buma, nabij Lemmer. Verder realiseerden zij o.a. de gezamenlijk kunstwerken 'Smoelen palen' (1997) in Drachten, 'It Bûter Fabryk' (1997) in Oudega en 'De Pilaren' (1998) en 'Tol' (1998) in Dokkum. Voor Oude- en Nieuwehorne heeft het kunstenaarsduo in 2004 het kunstwerk 'Het Wachtershuisje gemaakt dat de verbondenheid van beide dorpen moet benadrukken.