Bezinningsmonument
Plaats: Almere Stad
Locatie: Mandelaplein
Kunstenaar: Jan van IJzendoorn
Materiaal: beton, graniet, RVS, ledverlichting
Jaar: 1992
Beschrijving:
In 1989 werd het initiatief genomen voor de realisatie van een bezinningsmonument in het Mandelapark. Een monument dat bedoeld was als blijvend symbool voor mensen die vanuit een historisch, humanitair of religieus besef uitdrukking wilde geven aan hun betrokkenheid bij de samenleving. Zodoende werd het begrip herdenken in een bredere context geplaatst waardoor verschillende bevolkingsgroepen hier een eigen invulling aan kunnen geven. In oktober 1990 werd een ontwerpwedstrijd uitgeschreven waarin herdenken en het creëren van een plek met meer betekenis centraal stond. De Amsterdamse kunstenares Karen Daan (1944) maakte een ontwerp voor een monument met een waaier van vuur omdat vuur volgens haar symbool staat voor herdenking en bijdraagt aan het waakzame en sterke karakter van het toekomstig monument. Gerard Höweler (1940), eveneens uit Amsterdam, zocht het in de naar binnen gerichte bezinning en stelde een ruw blok, gehavende en gescheurde steen voor die weer tot een nieuw blok omgevormd zou worden. De Adviescommissie voor Beeldende Kunst (ABK) koos begin 1991 unaniem voor het ontwerp van Jan van IJzendoorn.
Het monument is eenvoudig van vorm. Het kunstwerk bestaat uit een grote gekantelde ellipsvorm van roestvrij staal en een 4,00 x 2,50 meter grote sokkel van 4 ruwe platen graniet. De 1,50 m grote ellips symboliseert oneindigheid. Het glimmende bovenvlak weerspiegelt de lucht en de omgeving. In de 23 cm hoge rand van de sokkel, die uitnodigt om uit te rusten, te wachten en te mijmeren, is op alle vier de zijden een regel van het onderstaand gedicht gegraveerd:
Het Bezinningsmonument werd in juni 1993 onthuld door wethouder Wim Trieller. In 2006 moest het Mandelapark plaats maken voor de bouw van het nieuwe zakencentrum rond het station. Het monument werd jarenlang opgeslagen en uiteindelijk herplaatst op het Mandelaplein voor de Martini Tower. De ellips wordt ’s avonds van onder beschenen door led verlichting.
Kunstenaar
Johannes Gerardus Petrus (Jan) van IJzendoorn is op 23 april 1953 in Tiel geboren. Tussen 1970 en 1975 studeerde hij architectonische vormgeving aan de Academie voor Beeldende Kunsten in Arnhem, waar hij les kreeg van van Peter Struycken. Sindsdien maakt hij installaties, beeldhouwwerken en omgevingskunst in de openbare ruimte waarbij het conceptuele een belangrijke rol speelt. Veel van zijn werken ontlenen hun vorm aan de natuur of bevatten verwijzingen hiernaar. Regelmatig hebben zijn sculpturen een monumentaal karakter. Voorbeelden hiervan zijn zijn granieten wandsculpturen in de entree van de rechtbank van Zutphen (1997) en zijn Megalocerus Ornamentus Giganteus (2005)
Jan van IJzendoorn woont en werkt in Oosterbeek (Renkum). Van IJzendoorn was docent aan de kunstacademie in Arnhem en was meermaals als gastdocent verbonden aan kunstacademies zoals Kampen, Enschede en ’s Hertogenbosch. Hij adviseerde daarnaast verschillende instellingen en lokale overheden, zo was hij in 1994 tot 1998 adviseur Beeldende Kunst bij de Rijksgebouwendienst. In 2014 richtte hij Stichting Ruimte Denken op, een platform voor kunstenaars die ingeschakeld worden bij ruimtelijke processen.